با سبک رهبری دموکراتیک، در حالی که هنوز هم سلسله مراتب سازمانی وجود دارد، نفوذ، قدرت و توانایی مشارکت در تصمیم گیری می تواند به طور گسترده ای در میان سطوح و بخش های مختلف توزیع شود. این بدان معنا است که رهبری دموکراتیک باید بداند که چه موقع باید عمل کند، چه موقع میانجی گری کند و چگونه استعدادهای اعضای تیم را ترکیب کند. رهبری دموکراتیک و یا مشارکتی نیاز به انرژی جمعی، تفویض اختیارات و تصمیم‌گیری در سطح گروهی دارد. این امر نیازمند یک رهبر است که می‌داند چگونه مشارکت کند، اعضای تیم را تقویت کند و مستقیما ً در کنار اعضای سازمان در هر سطحی کار کند.
رهبری بروکراتیک یا اداری
رهبری بروکراتیک به رهبری سازمانی از طریق مجموعه‌ای از فرآیندها، رویه‌ها و ساختارها اشاره دارد. در اینجا، قوانین، سیاست‌ها و سلسله مراتب، مجموعه مشخصی از انتظارات و همچنین یک زنجیره صریح از فرمان را شکل می‌دهند. در هر سطح از بوروکراسی، اعضای سازمان به روسای خود و به یک اکوسیستم بزرگ‌تر از قوانین و رویه‌ها وابسته هستند. رهبران بروکراتیک توسط هدایت قوانین وضع‌شده، اجرای ساختارهای موجود و سرپرستی بخش‌های ویژه سلسله مراتب، رهبری می کنند.
رهبری عملیاتی
رهبری عملیاتی در چارچوب نظم، ساختار و سلسله مراتب سفت و سخت بهترین نتیجه را خواهد داشت. در اینجا نقش ها به روشنی و دقیق تعریف شده اند. وظیفه رهبری این است که اطمینان حاصل کند که افراد به طور صحیح و موثر نقش خود را انجام می دهند و عملکرد گروه نتایج مثبت را به همراه می آورد. در این روش اغلب، یک سیستم واضح از مجازات و پاداش برای عملکرد کارکنان در نظر گرفته شده است. رهبر معامله گر خوب از این پاداش ها و مجازات ها برای شناسایی نقاط قوت و ضعف های میان کارکنان استفاده خواهد کرد.
رهبری موقعیتی
رهبری موقغیتی کمتر به یک سبک خاص رهبری اشاره می کند و بیشتر بر روی ایده رهبری به عنوان یک مسئولیت سازنده ذاتی تمرکز دارد. رهبری موقعیتی در تمام اوقات بسیار انعطاف پذیر است و قادر به تنظیم استراتژی ها ، رویه ها و دیدگاه ها با توجه به شرایط سازمان، خواسته ها و حتی فرهنگ می باشد. رهبر موقعیتی دارای چابکی است تا استراتژی سازمان را به یک تغییر پویا متصل کند. این سبک به یک رهبر با هوش هیجانی برای شناخت نیازهای سازمانی نیاز خواهد داشت.
بدون دیدگاه